Haar schoonheid had een kapitaal kunnen zijn.
Wij stelden ons hem voor, opgevoed in de frisse lucht van Texas, zijn...
Bekijk meer
Haar schoonheid had een kapitaal kunnen zijn.
Wij stelden ons hem voor, opgevoed in de frisse lucht van Texas, zijn pluizige huid gewreven tegen de korenaren, zijn gekrulde wimpers sierlijk worstelend tegen een verblindende zon. Een Macadam Cowboy verloren op het asfalt van de steden. Als visser zonder net werd hij gemaakt om aan andermans haken te bijten, om in zijn geluk te geloven zonder het ooit te grijpen, om verwoesting aan te richten en die van de tijd te vergeten. Een jeugdigheid voor vrouwen in chique kleren, een substantie voor late-night party's of een gezondheidswandeling voor Palm Beach fortuinen, zijn pracht en praal werd verbruikt in dienst van anderen.
Een visser zonder lijn, werd hij door anderen aan de haak geslagen, om te geloven. Nu is hij Fat Electrician in zijn huis in New Jersey en zet hij zijn talent in voor zijn verval. Om deze onbekeerde schoonheid te vieren, was een prachtige vetiver nodig.
Een ode aan de vintage erotiek. Antoine Maisondieu wilde het wit, metallic, zilver zoals het voorouderlijke groen van olijfbladeren. Maar ook zoet, regressief, verslavend als een kastanjecrème - vanilleboon, opoponax en mirre in de basisnoten.
Extreem geconcentreerd, harsachtig, rauw als maar zijn kan, moest het een contrasterende sensualiteit uitdrukken. Omdat alle schoonheid de aankondiging van haar eindigheid in zich draagt.
Minder weergeven
